We bevinden ons in een doodnormale sporthal maar dezer dagen is het een zee, een zee vol gedachten, vol gedachten aan allerlei mogelijkheden op het schaakbord.
Het is klokslag half twee, een licht tromgerommel start gevolgd door aanzwellende filmische klanken. Het is duidelijk : er staat iets bijzonders te beginnen...
“Dames en heren, vandaag beginnen de vierkampers aan hun tweede ronde maar belangrijker het is vandaag de start van de grootmeestergroepen A, B en C!” In één uitgesproken zin wordt de grootsheid – in de breedste zin van het woord – van het toernooi uiteengezegd.
De digitale klokken worden door de arbiters in gang gezet, de fotografen doen klikkend hun werk. Als na een paar minuten de relatieve rust weergekeerd zou moeten zijn, valt op dat er een voortdurend geroezemoes is in de zaal: de bar – waar natuurlijk ook de beroemde erwtensoep te verkrijgen is – is gewoon aan de rand van de speelzaal, de politici die elkaar ook in een groep bestrijden geven hun commentaar op de partij – zoals het hen betaamd – al tijdens de partij…
De grootmeesters hebben zo hun eigen rituelen tijdens de partij en vooral in hun denkmomenten. Vassily Ivanchuk staat al bekend om zijn ver weg kijken maar vanmiddag is zijn denkhouding met minutenlang gedraai aan z’n wenkbrauwen opmerkelijk. Jan Timman staat tijdens een rondje langs de borden lang stil in gedachten, zou hij denken: ik sta hier toch maar weer? Anish Giri – met de naam van een kunsthandel als reclame op z’n overhemdsboord – loopt vol zelfvertrouwen rond, glimlachend kijkend naar de andere stellingen.
Later op de middag zie ik dat er een Romijn een Duitser verslaat en ik kan nog een jubileumboek van ons overhandigen aan een van de arbiters, Aart Strik.
De kijkers blijven de hele middag samendrommen bij de borden, beeldschermen en in de commentaartent. En dan te bedenken dat er een paar dagen later een vrachtschip strandt op het strand en zo nog meer mensen aantrekt naar het plaatsje aan zee…