14 december. We gingen schaken in Onna. Dat schreef Carla tenminste. Ik nam aan dat de plaatsnaam een product was van onvermoede dyslexie van onze chauffeur en teamleider. Het zou wel Ommen moeten zijn. Van Morra had ik ook wel eens gehoord.
Bestaat Onna?
Met vijf schakers, een slordige 400 kilo aan botten en vlees, wurmden we ons in de naar schatting zes kubieke meter van Carla haar autootje. Het was een wat deprimerende ervaring, mede in acht genomen dat het vermoedelijk een zinloze onderneming was, daar het de vraag was of ons reisdoel bestond. Maar na een uurtje rijden passeerden we tot mijn stomme verbazing het plaatsnaambord Onna. Naarstig googelen leerde dat het dorp 320 inwoners had. Dat wierp weer nieuwe existentiële vragen op. Een dorp van 320 inwoners met 2 KNSB-teams. Dat betekende dat zeker 5% van de bevolking aan competitieschaak deed. Vertaald naar de schaal van Haren zou dat betekenen dat meer dan 1000 Harenaren KNSB zouden spelen, dus 125 teams!
In ‘Ons Dorpshuis’ wachtten de Onnanen ons reeds op. Ik had vanwege het voorgaande een speciaal diersoort verwacht, maar het was de gebruikelijke verzameling oude mannen. We wonnen de fairplay-prijs al vast toen Carla bij binnenkomst meldde dat ons 1e bord leeg zou blijven. Dat was het sein voor de Onnanen om vliegensvlug de voorgenomen opstelling te wijzigen. De beoogde 1e bord-speler werd nu aan het vijfde bord mijn tegenstander. Ik kende die man. Een jaar eerder had ik tegen hetzelfde team in Zuidlaren van hem verloren.
Schaken zonder klok!
De wedstrijd. Tetske begon veelbelovend. Ze won een pion, maar verloor daarna de kwaliteit, een toren en uiteindelijk de partij. Tijmen verloor een pion in de aanval van de tegenstander. Toen de aanval uitgewoed was restte een toreneindspel met een pion minder dat hij remise wist te houden. Anne stond goed. Ik trof de twee peinzend aan in een voor Anne prima stelling. Pion voor en een aangevreten koningsstelling van de tegenstander. Met een schok realiseerde ik me dat er geen klok naast het bord stond. Was het denkbaar dat ze al vier uren lang een partij zonder klok speelden? Wat was hier aan de hand? Ik beende naar de tafel met het wedstrijdformulier. Daar stond een 1 voor Anne. Ik was in de analyse beland…
Ik had lang een saaie partij. De spanning nam toe toen in het dame-eindspel promotie dreigde. Eerst voor de tegenstander. Totdat door een slinkse passeerbeweging een pionnetje van mij dreigend oprukte; een onhandige damemanoeuvre maakte promotie een feit. Het bezit van twee dames zal in alle opzichten een groot geluk zijn, maar ik zal me tot het schaakspel beperken: ijlings haalde ik van een belendend bord een tweede dame. Was mijn eerste lang en slank, deze was klein en vrij dik. Ze vormden hoe dan ook een duo waarmee snel gewonnen werd.
Wie rijdt verliest altijd, of toch niet…
Het is 2,5-2,5. Er zijn nog drie partijen onbeslist. Van het toreneindspel bij Tomas begreep ik niets. Ja, dat hij een pion minder had. Het hele circus van koningen en torens verhuisde op enig moment als in een nachtmerrie in zijn geheel naar de andere vleugel. Het eindigde ook in een nachtmerrie. Verlies dus. Nog niets aan de hand. Carla stond immers gewonnen! Ze wachtte in een gesloten stelling geduldig als een kaaiman tot haar tegenstander gewillig in het mes liep en Carla een kwaliteit won. Daarmee leek ze het Sissaanse gezegde ‘wie rijdt verliest altijd’ te loochenstraffen. Dirk pleegde uit het niets een stukoffer. Was hij geniaal of dronken? Dat laatste in ieder geval niet. Het biertje kwam een halfuur later op tafel. Met het drinken daarvan leek de nuchterheid toe te nemen. Ergens verzuimde hij misschien om deze partij groots en meeslepend naar zich toe te trekken. Toen ging het snel bergafwaarts. Voortaan op tijd je tweede biertje nemen, Dirk! Voor Carla hadden we iets te vroeg gejuicht. Ze verloor in het eindspel haar voordeel en kwam uiteindelijk in een studieachtige remisestelling.
Het was al na zessen. De wedstrijdpunten waren uit zicht. Dirk kon nu ook met een gerust hart opgeven: 5-3. En zo kropen we weer in het krappe karretje van Carla. Grimmig herfstweer en duister boden een passend decor voor de terugtocht naar Haren…
Emiel van der Feen
Tjonger Aa Linde 2 1675-Haren&Oostermoer 2 1572 5-3
1.Ingrid Jansen 1578-NO 1-0 R
2.Roel Kreulen 1657-Tijmen Hofstra 1705 ½-½
3.Willem de Beurs 1785-Anne Haitsma 1744 0-1
4.Remco Heite 1671-Tomas Hiemstra 1667 1-0
5.Meinew Wassenaar 1759-Emiel van der Feen 1704 0-1
6.Lieuwe Cnossen 1650-Carla Graafland 1548 ½-½
7.Rick Kompaan 1745-Dirk Jetten 1468 1-0
8.Frits Heidinga 1551-Tetske Hofstra 1167 1-0